کارآفرینی سازمانی
فرآیندی است که در آن محصولات یا فرآیندهای نوآوری شده از طریق القا و ایجاد فرهنگ کارآفرینانه در یک سازمان از قبل تأسیس شده، به ظهور میرسند. شکلگیری فعالیتهای کارآفرینانه بنگاه، بارزترین نشانههای کارآفرینی سازمانی میباشد. نوآوری سازمانی در واقع اشاره به نوآوری کالا یا خدمات دارد و در آن تأکید بر روی توسعه و نوآوری در فناوری میباشد.
٭ نوآوری شامل توسعه کالای نو، پیشرفت و بهبود در کالاها، شیوهها و روندهای نو برای تولید میباشد.
مدیریت کارآفرینی سازمانی
مدیریت کارآفرینی وقتی میتواند در یک محیط کاری بوجود آید که اکثریت کارکنان اعم از مدیر و کارمند، فلسفه کارآفرینی را پذیرفته و مصمم باشند که واحد کاری آنها بعنوان یک واحد کارآفرین هر روز بهتر از دیروز فعالیت نماید.
استراتژی‌های کارآفرینی
علاقه فزاینده به کارآفرین نمودن سازمان و تلاش در جهت نهادینه شدن فرهنگ کارآفرینی در آن موجب گردیده تا استراتژی‌های گوناگون از سوی صاحبنظران به منظور ایجاد کارآفرینی سازمانی طراحی و ارایه گردد.
با مطالعه سیر تکامل دیدگاههای مختلف میتوانیم دو نوع استراتژی اصلی در این رابطه را نام ببریم:
1) استراتژی وجود فرد کارآفرین در سازمان یا کارآفرینی درونسازمانی (Intrapreneurship)
2) استراتژی ایجاد کارآفرینی در سازمان ((Entrepreneurship
تحقق کارآفرینی در سازمان
مدیریت کارآفرین وقتی محقق میشود که در یک سازمان یک نفر بتواند :
1) برخود مدیریت داشته و بتواند رفتارهای خود را مطابق اهداف کنترل کند و تغییر دهد.
2)
مسئولیتپذیر بوده و با افراد و
سازمانهای بالادست رفتار
مناسبی داشته و بتواند با خلاقیت، نوآوری و وظیفهشناسی مأموریتهای محوله را بخوبی
انجام دهد.
3) در سلسله مراتب تشکیلاتی، افراد و بخشهای پائین دست خود را بخوبی رهبری کرده و اعتماد آنها را نسبت به خود جلب نماید.
توصیههایی برای مدیران کارآفرین
ـ برای بهبود قابلیتهای خود در مدیریت، طرح و برنامههای خاص و دقیقی را تدارک ببینید.
ـ در اجرای برنامه خودسازی که برای خود پیشبینی نمودهاید، مصمم و جدی باشید.
ـ با برنامه مشخص، در تقویت نقاط قوت و از بین بردن نقاط ضعف خود تلاش نمایید.
ـ به عنوان کارآفرین، سعی کنید با خودسازی و توجیه برنامهها، اعتماد افراد را به خود جلب نمایید.
ـ به روش منظم و مدون، از نظرات دیگران در تصمیمگیریها استفاده نمایید.
نقش مدیر در پرورش کارآفرینی
نقش مدیر در مجموعههایی که کارآفرینی از ضروریات و عامل اصلی است بسیار مهم و حساس است. زیرا مدیریت میتواند توانایی و استعداد کارآفرینی را در افراد ایجاد، ترویج و تشویق کند و یا رفتار و عملکرد او میتواند مانع این امر حیاتی شود.
هنر مدیر کارآفرین عبارت است از استفاده از خلاقیت دیگران و پیدا کردن ذهنهای کارآفرین.
پرورش استعداد کارآفرینی
با توجه به کم بودن افراد فوقالعاده کارآفرین و با توجه به این که اغلب افراد به طور بالقوه دارای استعداد کارآفرینی هستند، ویژگیهای زیر به پرورش این استعداد کمک میکند :
1) تحمل ریسک
2) کاهش کنترل بیرونی
3) کاهش تقسیم کار
4) قبول ابهام
5) تحمل تضاد
6) تحمل راههای غیرعملی
7) تمرکز بر نتایج تا ابزارها
8) ارتباط همه جانبه
فرآیند خلاقیت در مدیریت
درباره فرآیند خلاقیت، نظریات مختلفی عرضه شده است. الگوی معروف حل خلاق مسایل «اسبورن ـ پارنز» میتواند در حل مسایل مدیریتی نقش مؤثری ایفا کند. این الگو شامل پنج مرحله است که عبارتند از:
1) حقیقتیابی
2) مسألهیابی
3) ایدهیابی
4) راهحلیابی
5) پذیرشیابی