زهرا شکوهی، زن قصابی است که هر روز با چاقو، ساطور، خون و گوشت سر و کار دارد و شغلش را هم خیلی دوست دارد ؛ او ۱۲ سال می‌شود که در کنار همسرش مغازه قصابی را می‌چرخاند. اصلا اسم قصاب کافی است تا تصور ساطور و گوشت‌های آویزان و مردهای قصاب با هیکل درشت و سیبیل‌های از بناگوش در رفته و صدای بلند و داش مشتی را به ذهن هر کس بیاورد. برای همین در یک محله، وقتی قصابی غیر از این مشخصات را داشته باشد معروف می‌شود و دهان به دهان می‌چرخد که فلان محله قصابش با قصاب‌های معمول فرق دارد. مثل قصاب محله پل ششم بلوار ابوذر که قصابش با همه قصاب‌های شهر فرق می‌کند.
خیلی از پدر و مادرها از این که فرزندان شان علاقه ای به خوردن صبحانه ندارند، گله مند هستند و خیلی های دیگر نیز اصلاً وقت خوردن صبحانه و درست کردن چای و خرید نان تازه و این قبیل کارها را ندارند. شاید بهتر است بگویم حوصله این کارها را ندارند. اما اگر کمی تغییر در خوراک صبحانه به وجود آید و به قول معروف برای بچه ها میز صبحانه را جذاب تر کنیم، مسلماً خواهید دید اشتیاق کودکان به خوردن صبحانه بیشتر می شود.