"دنیای مطلوب" و کاربرد آن در مدیریت

بررسی رفتار آن کارگر در هنگام تعریف کردن ماجرا برای همکارانش نشان داد که آن کارگر بیش از آن که از پاداش مالی خرسند شده باشد، از موزی که مدیر از سر محبت به او داده بود خوشحال بود.

پول نیوز - "دنیای مطلوب" از مفاهیمی است که روان شناسان معاصر با آن به خوبی آشنا هستند. دنیای مطلوب ، ترکیبی از آدم ها ، اشیاء ، کارها ، جاها و مفاهیمی است که افراد به عنوان گزاره های دلنشین در اندیشه خود دارند.
به عنوان مثال، والدین اساساً در دنیای مطلوب انسان ها قرار دارند. یا کسی که خودرویی مانند بنز را دوست دارد و آرزو می کند که به این خودرو برسد یا بدان رسیده است، بنز را در دنیای مطلوب خود دارد. اگر کسی عاشق سواحل شمال ایران است، آن منطقه را در دنیای مطلوب خود دارد. دانش آموزی که درس علوم را بسیار دوست دارد، آن درس در دنیای مطلوبش قرار دارد و ... .   

روان شناسان معاصر می گویند اگر می خواهید فردی در کاری موفق شود، ابتدا باید به گونه ای برنامه ریزی و رفتار کنید که آن کار در دنیای مطلوبش قرار گیرد. بعد از آن ، مشکل چندانی با آن شخص و کارش نخواهید داشت. 
با این روش، اگر دانش آموزی در درس ریاضی ضعیف باشد، یکی از راه های تقویت او این است که بین دانش آموز و معلم ریاضی دوستی و محبت ایجاد کنند تا معلم ریاضی در دنیای مطلوب دانش آموز قرار بگیرد. با این روش ، دانش آموزی که معلمش را دوست دارد، به احتمال قوی ، اندک اندک درس او را نیز در دنیای مطلوبش قرار خواهد داد و در آن درس پیشرفت خواهد کرد.

^{دفتر گوگل}

از مفهوم "دنیای مطلوب" می توان در مدیریت هم استفاده کرد. 
به کار گیری افراد در کاری که بدان علاقه ای ندارند، می تواند یک اشتباه بزرگ باشد. کسی که چندان اجتماعی نیست و گرم گرفتن با دیگران را در دنیای مطلوب خود ندارد، نمی تواند در بخش ارتباط با مشتریان ، کارمند موفقی بشود.
اگر مدیر بتواند کاری که کارمندش با بی میلی انجام می دهد را در دنیای مطلوب او قرار دهد یا او را به بخشی منتقل کند که در دنیای مطلوبش هست (و البته توانمندی اش را هم دارد) گام بزرگی برداشته است، هم در جهت پیشبرد اهداف شرکت و هم در راستای امنیت روانی کارمند.

یک راه جدی این است که مدیر بکوشد خود را در دنیای مطلوب کارمندانش قرار دهد. این راه صرفاً از راه دادن پاداش یا چشم پوشی از مقررات شرکت میسر نمی شود. مهم ترین راه ، صادقانه ترین راه است و آن رفتار انسانی با کارمندان است. 

برای یک کارمند بسیار حائز اهمیت است که مدیر ، او را ببیند ، مهم بداند و برای کارش ارزش قائل شود. گپ های گاه و بیگاه مدیر با کارمندان می تواند در بهبود روابط بین مدیر و کارمند بسیار مؤثر باشد. نظرخواهی و مشورت با کارمندان هم به همین شکل.
می گویند یک بار مدیر یک کارخانه، کارگری را به دفترش دعوت کرده و ضمن قدردانی از زحماتش ، مبلغی پاداش به او داده بود. موقع خروج کارگر از دفتر نیز مدیر کارخانه، یک موز از روی میزش برداشته و به کارگر داده بود.
بررسی رفتار آن کارگر در هنگام تعریف کردن ماجرا برای همکارانش نشان داد که آن کارگر بیش از آن که از پاداش مالی خرسند شده باشد، از موزی که مدیر از سر محبت به او داده بود خوشحال بود و بیش از پول ، به خاطر آن حرکت دوستانه ، مدیرش را در دنیای مطلوبش جای داده بود.

همچنین مدیر باید ارزش کاری که کارمندانش انجام می دهند را به آنها یادآور شود. محیط و شرایط کارشان را بهبود بخشد و مواظب روابط خوب و انسانی بین کارمندان باشد تا آنها نسبت به کارشان نیز علاقه مند شوند و آن را در دنیای مطلوب خود قرار دهند. همین ارزش هاست که باعث می شود افراد، دعوت شرکتی دیگر با حقوق بیشتر را نپذیرند و با حقوقی کمتر در جایی مشغول به کار بمانند که در دنیای مطلوب شان است.
  
مصادره کردن همه موفقیت ها به نام خود و هیأت مدیره و انداختن تقصیر تمام ناکامی ها به گردن کارمندان، از خطاهای استراتژیکی است که یک مدیر می تواند مرتکب شود زیرا با این رویکرد، هم خود و هم کار کارمندان را از دنیای مطلوب شان بیرون می اندازد.

مدیر امروزی باید مفهوم دنیای مطلوب را خوب بداند و بکوشد خود، محیط کار و کار را در دنیای مطلوب کارمندانش قرار دهد.